Time flies when you're having fun!

De tijd vliegt voorbij, het is al weer ruim twee maanden sinds de laatste update. Nog maar een maandje te gaan en dan zit het er hier voorlopig weer op..... het gaat bizar snel! Ook de afgelopen maanden is het hier weer een top tijd geweest!

De Amerikanen zijn volslagen gek en ik betrap mijzelf er steeds vaker op dat ik het allemaal maar normaal begin te vinden! De aanloop naar de presidentsverkiezingen geeft dagelijks het bewijs dat dit land 1 grote soapserie is, waar ‘the Bold & the Beautiful’, ‘As the World Turns’ en ‘Days of Our Lives’ kinderspel bij zijn.
Onze grote vriend George W. is zelfs zó incompetent dat het behalve lachwekkend ook erg gevaarlijk is, maar daar ondervinden we natuurlijk al jaren de gevolgen van. Met de huidige Dollar koers hoor je mij natuurlijk niet teveel klagen ;-) . Het opvallende is dat de marketingmachine van zijn administration overuren draait en de man zelf daardoor wegkomt met de ene kapitale blunder na de ander. De reden om Irak binnen te vallen wordt dagelijks bijgesteld, net hoe het de overheid uitkomt. Moeders van overleden soldaten worden schaamteloos voor de camera gezet, om ze vervolgens emotioneel te laten vertellen dat alles voor niks is geweest is ze zich nu zouden terugtrekken...... ‘We’ staan immers op het punt om de winnen! Tja...... Gelukkig zijn er niet veel mensen over die nog achter George W. staan. Hij is een dankbaar onderwerp voor grappen en persiflages in alle Late Night Shows. David Letterman, Jay Leno en Jon Stewart zouden niet weten wat ze zonder hem zouden moeten!
Terwijl ik dit stuk typ (6 november) zit ik in de trein naar het centrum van de stad en wordt er door de machinist omgeroepen dat het vandaag de 232ste verjaardag van the US Marine Corps is. Iedereen die zich geroepen voelt, is van harte uitgenodigd om het ‘Semper Fi’ in te zetten, het strijdlied van die kleerkasten. Ik kijk wat lacherig en nieuwsgierig om mij heen...... dat zal toch niet serieus gebeuren?! Jawel hoor! Het gebeurt nog ook! De mensen hier houden gezamelijk hun chauvinisme en wij-zijn-de-beste-gevoel op record hoogte! En ik? Ik dacht vantevoren dat ik meer moeite zou hebben met dat Amerikaanse spelletje, maar ik kan er eigenlijk alleen maar om lachen!
Inmiddels is het uren later. Ik ben net naar een wedstrijd van de Chicago Blackhawks geweest, het is 1 uur ’s nachts en ik zit op het station van de metro. Naast mij zit een zwerver. Een van de vele afgedankte oorlogsveteranen die niet of slecht zijn opgevangen na de oorlog. Het is een verlopen Vietnam veteraan die wat geld probeert te verdienen met het tekenen van houtskool portretten. Voor elke tekening heeft een dronken feestganger een dollar over. Het geeft maar weer eens aan hoe tweezijdig en hyprocriet Amerika ook is. Tekenen kan de man in ieder geval wel, de tekeningen zijn goed! Ik heb geen tijd meer voor een tekening van mezelf, de metro komt eraan. Ik geef hem een dollar en stap in de metro.........
Amerika is een merkwaardig land om een tijdje te wonen. De Amerikanen zijn een emotioneel volk met een enorm gevoel voor show, drama maar ook service. Enerzijds zijn de VS ‘het land van de onbegrensde mogelijkheden’ en worden alle (gepretendeerde) vrijheden door iedereen geroemd, anderzijds zijn het juist deze vrijheden die een grote kloof tussen rijkdom en armoede veroorzaken. Het maakt Amerika een land van grote tegenstellingen. Hypocriet? Wellicht.... Als ik zo nu en dan zin heb om even ‘te schoppen’, gooi ik weer een balletje op over ons drugsbeleid, euthanasie en gay marriage: altijd succes verzekerd!

De afgelopen twee maanden was het thema ‘Stadion in, stadion uit’!

Op 26 september ben ik met mijn collega trainee Chris en zijn vriendin en zoontje van twee jaar oud naar een wedstrijd van de White Sox (baseball) geweest. Het was de eerste baseball game van kleine Christopher, en dus een hele ‘happening’! Het stadion van de White Sox is groter en veel moderner dan dat van de Cubs. Het heeft daardoor een andere sfeer, minder traditioneel, en zeer Amerikaans! Grote show, veel vuurwerk en voor het eerste sinds tijden werd er weer een wedstrijd gewonnen. Erg mooi avond dus.

Een paar weken later ben ik met de CEO en zijn twee zonen naar de Chicago Bears geweest (American Football). Kaartjes voor dit soort wedstrijden zijn erg moeilijk te krijgen en daardoor ook flink aan de prijs. Het is hetzelfde als 1 grote voetbalclub zoals Ajax of Feijenoord voor een gebied groter dan de hele Randstad!
Het regende een beetje, maar de sfeer was top. Het spelletje is, als je de spelregels eenmaal kent, erg leuk om naar te kijken. Het is wel bizar dat het spel in het stadion regelmatig 5 minuten wordt stilgelegd zodat er op de televisie reclame uitgezonden kan worden! Zit je met 85000 man te kijken naar twee teams die wortel staan te schieten op de grasmat! Verder heeft zo’n football wedstrijd alle vertrouwde, Amerikaanse kenmerken van een sportwestrijd: bier, hotdogs en cheese & chili nachos. En natuurlijk bij elke touchdown high-fiven met de baas!

Half oktober ben ik een weekje in Nederland geweest voor een aantal vergaderingen en andere werk bijeenkomsten. Maar dat was natuurlijk ook een goede gelegenheid om zoveel mogelijk mensen weer even te zien. M’n agenda was voor vertrek al helemaal volgeboekt met lunches en diners.
Het is gek te merken hoe snel je gewend raakt aan sommige Amerikaanse dingen en dat die pas opvallen als je weer in Nederland rondloopt..... wat is alles klein, en niet eens een re-fill bij de McD.....tsss........ Als je in Nederland bent besef je ook pas hoe weinig historie Amerika heeft.
Mijn collega Jim was die week ook in Nederland en het was erg leuk om, na alles wat hij voor mij gedaan heeft, de rollen eens om te draaien. Dat werd dus een dagje Amsterdam, compleet met Rijksmuseum, een grachten toer en een avondje Heineken biertjes!

Begin november ben ik met wat andere Chicago-Hollanders naar een ijshockey wedstrijd van de Blackhawks gegaan. De Blackhawks spelen in het United Center, hetzelfde stadion als de Chicago Bulls (die ik nog moet zien spelen....). Het ijshockey is een mooie show, compleet met bloed op het ijs. En natuurlijk de ‘ijsmeisjes’ die tussendoor het ijs komen repareren. Zo hoort het!

Een paar weken geleden heb ik met een collega nog een laatste rondje kunnen golfen: strak blauw, 10 graden Celsius, warm aangekleed in een karretje rijden, met veel bier en hotdogs. Golfen en bier drinken blijft voor mij een rare combi: je scores op de laatste holes worden er doorgaans niet beter op! Golf is hier echter nog meer een volkssport dan voetbal in Nederland, dus daar zal dan wel bier bij horen......Het seizoen is nu helaas echt voorbij, het wordt te koud!


Vorig weekend is Pauwel, een oudhuisgenootje uit Delft, hier langsgekomen. Hij was ‘in de buurt’. In Los Angeles welteverstaan, maar close enough voor Amerikaanse begrippen! Voor mij was dit een mooie kans om mijn tourguide skills op hem bot te vieren. We hebben in korte tijd een hoop gezien: John Hancock Tower (de een na hoogste toren van Chicago), rondje met de watertaxi, Millenium park (geen bezoek aan Chicago zonder op de foto te gaan bij ‘the Bean’) en het Chicago Art Institute, waar ze net die dag de afdeling Hollandse Meesters hadden afgesloten voor renovatiewerkzaamheden, jammer! ’s Avonds hebben we ons op het nachtleven gestort en aangezien er geen treinen meer rijden na middernacht, voelden wij ons al snel de hoofdsponsor van de Chicago taxi centrale, het kostte iedere avond zo’n $ 70 om thuis te komen. Maar dan heb je ook wat: vrijdag zaten we in ‘Excalibur’, een leuke club met drie grote zalen en zaterdag hadden we kaartjes voor Benni Benassi in de Crobar, wat een topclub en een top DJ! Zondag moest er natuurlijk nog even brak geshopt worden in de lokale Outlet, altijd fijn om met 10 tassen nieuwe kleren naar huis te gaan en dan via internet op je bankrekening te zien dat de schade in Euro’s weer reuze meevalt!


Afgelopen weekend was het wederom feest: Thanksgiving weekend! Donderdag en vrijdag waren vrije dagen en daar hebben we goed gebruikt van gemaakt. Woensdagavond is Francis, een collega trainee van Pon die nu in Cincinnatti werkt, naar Chicago gekomen. Ik had kaarten gekocht voor een aantal feestjes in downtown Chicago: nice! Woensdag stonden we bij Paul van Dyk in een uitverkocht Congress Theater, wat een topavond! Donderdagmiddag hebben we ons brak uit ons bed gehesen om voor een traditioneel Thanksgiving diner aan te sluiten bij Brian en Maridel, twee collega’s van Equipment Depot. Wat een huishouden van Jan Steen! Veel geschreeuw, kinderen en kleinkinderen die heen en weer rennen, een demente oma op de bank, maar vooral...... heeeel veel eten en drank (hoe kan het ook anders)!!! Het was erg aardig van ze dat ze ons voor dit typische familiefeest hadden uitgenodigd en voor ons een mooie kans om een voor Nederlanders onbekende holiday mee te vieren.
Vrijdag zijn we de hele dag in de stad geweest. Veel gelopen, nog meer gezien. We zijn na zonsondergang Sears Tower opgegaan. De stad ziet er erg cool uit met alle lichtjes, zie de foto’s! ’s Avonds hebben we, compleet met idiote jaren ’70 bril, in de bioscoop naar de 3D versie van 'Beowulf' gekeken, een aanrader! De hele stad is inmiddels versierd met lampjes, geen boomtak of etalage is gespaard. Op elke hoek van de straat staat een kerstman met z’n bel te spelen en uit alle luidsprekers klinken kerstliedjes. Nu is dat nog erg gezellig, maar ik ben benieuwd of ik er vlak voor Kerst, als ik hier wegga, nog steeds zo over denk!
Zaterdag hebben we het overdag lekker rustig gehouden, beetje door de stad geslenterd, echte Chicago-style hotdogs gegeten en nog een filmpje gepakt. Het was stilte voor de storm, want ’s avonds stond er weer een feestje op het programma: Paul Oakenfold! Volledig ‘prepared’ voor één van de beste DJ ter wereld kwamen wij bij de zoveelste club aanzetten, om er vervolgens achter te komen dat hij de avond had gecanceld, hij was ziek........afknappen! We hebben er echter geen mindere avond door gehad, om 6:00 uur 's ochtends zaten we in de taxi op weg naar huis onze negotiating skills nog even op te vijzelen.........

Al met al zijn het een paar top weekenden geweest hier! De komende vier weken moet ik nog even hard aan de bak. De projecten waar ik hier aan gewerkt heb, zijn bijna afgerond en de rest van de tijd ben ik bezig met een aantal nieuwe projecten in de Lease en Verhuur department om deze afdeling wat beter te leren kennen. Binnenkort volgt er misschien meer nieuws aan het carriere front.........


Greetings from Chicago and have an amazing day!